کسب و کار فرنچایز و تعاریف انواع مختلف قراردادهای آن در صنعت فست فود
علت این که فرنچایز از موفق ترین روش ها شمرده می شود چیست؟
در مباحث قبل راجع به تعریف فرنچایز و قوانین و قواعد آن صحبت کردیم؛ در این مقاله میخواهیم راجب این که چرا متد فرنچایز یکی از بهترین و موفق ترین روش های توسعه تجارت در سراسر دنیا است و راجب انواع مختلف فرنچایز ها در صنعت فست فود صحبت کنیم.
کسب و کار فرنچایز و یا به اصطلاح اعطای نمایندگی تجارت اصولا برای توسعه کسب و کار و توزیع کالاها یا خدمات، به هدف پاسخگویی به مشتریان بیشتر به کار میرود. روش انجام این کار در واقع رابطه بین شرکت اصلی (مادر) و نمایندگی های آن است که باعث توسعه بیشتر تجارت از قبل تاسیس شده می شود.
قبل از شروع استفاده از نام تجاری شرکت اصلی فرنچایزی بنا به مفاد قرارداد باید پرداخت مورد نیاز برای راه اندازی شعبه و خرید تابلو و استفاده از نام تجاری کمپانی اصلی را انجام دهد. بر طبق تعهداتش هزینه توافق شده در قرارداد را ماهانه یا سالانه به فرنچایزر پرداخت کند.
امروزه صنعت فست فود یکی از شکوفاترین انواع تجارت در سرتاسر جهان است. برند های بین المللی یا کسب و کار های کوچکتر محلی که میخواهند در سرتاسر کشور یا منطقه جغرافی شان توسعه پیدا کنند، از این متد استفاده می کنند و اکثرا به موفقیت های بزرگی دست می یابند.
انواع متد های این روش کسب و کاری
در کل چهار نوع فرنچایز فست فودی وجود دارد که میتوانند رستوران های فست فودی را به مرحله های بعدی موفقیت برسانند، که در ادامه به طور کامل برایتان توضیح خواهم داد.
1-مدل فرنچایز مستر
فرنچایز های بین المللی مدلی بسیار فراگیر در بازار مواد غذایی دنیا و مخصوصا خاورمیانه هستند. در مستر فرنچایز سرمایع گذاری صرفا به توسعه تامین کننده، آموزش دادن حق امتیاز و بررسی لوکیشن و هزینه مشاوره محدود شده است.
بر اساس توافقات انجام شده، خرده فروش یا شعب بین المللی حق امتیاز را از برند مادر که مدیر اصلی تجارت است، دریافت میکند. به نوبه خود شرکت اصلی میتواند محل های فروش را خودش انتخاب و تاسیس کند. یعنی محل هارا خودش خریداری کند، که برند مک دونالد هم از همین روش استفاده می کند. به همین دلیل علاوه بر صنعت فست فود در صنعت املاک به واسطه شعبه هایش فعالیت چشمگیری دارد. یا حق امتیازهای فرعی که تحت برند تجاری کمپانی مادر باز میشود توافق کنند. در صورت وجود داشتن قرارداد بین آن ها نمایندگی بر اساس امتیازات ویژه ای مانند درصد مشخصی از فروش، حق امتیاز را از فرنچایزی دریافت می کند.برندهای مطرحی که از مدل مستر فرنچایز بهره گیری می کنند:
از مزایای این نوع فرنچایز میتوان به این اشاره کرد که شخصی که تجارت را مدیریت می کند یک متخصص محلی می باشد و از ارتباط و درک بیشتری نسبت به فرهنگ و جغرافیا محل برخوردار است. این شکل از دانش بیشتر می تواند برای استفاده از منابع موجود در کشور و مقیاس بزرگتر تجارت مورد استفاده قرار گیرد.
این از مسئولیت های کمپانی اصلی است که کارمندان رستوران را اموزش بدهد. حتی تا زمان پس از بهره برداری از رستوران،این کار برای اطمینان از سازگاری در تمامی شعبات انجام می شود. به دلیل این که شهرت و اعتبار شرکت مادر ممکن است در خطر بیفتد.
2- مدل متعلق به شرکت و شعبه
این مدلی است که در آن کمپانی بین المللی فرنچایزر دفتر خود را در کشور خودش تاسیس می کند و در راه اندازی تجارت به فرنچایزی کمک می کند. کمکی که انجام می شود گسترده تر از مدل مستر است و به راه اندازی دفتر، توسعه و مدیریت تامین کننده گسترش پیدا می کند. دفاتر نمایندگی تیم هایی دارند که از نزدیک با صاحبان شعب در کشور همکاری می کنند. مسئولیت ایجاد تصویر برند در آن منطقه حغرافیایی به خصوص را بر عهده دارند.
3-مدل مالکیت کامل کمپانی مادر
در این مدل، برند ها تجارت خود را سرمایه شخصی خودشان تاسیس می کنند. این مدل میتواند تضمین کند که شرکت اصلی بر کسب و کار تسلط کامل دارند؛البته این مدل نیاز به سرمایه اولیه بسیار زیادی دارد. بنابراین مستعد ریسک اقتصادی بالایی نیز هست. در این مدل شرکت مسئول کلیه جنبه های کسب و کار مثل به وجود آوردن تصویر، تولید محصولات، کنترل کیفی محصولات و بازاریابی و تبلیغات است.
4-کسب و کار سرمایه گذاری مشترک
در این نوع فرنچایز یک برند با نام تجاری بین المللی با یک سرمایه گذار یا شرکت محلی قرارداد میبندند. یکی از اهداف اصلی این مدل کاهش ریسک مالی است. شخص حقیقی یا حقوقی که درخواست شراکت را به شرکت نادر داده شناخت نسبتا بالایی به بازار منطقه حغرافیایی خودش دارد. با ذایقه ها فرهنگ آشناست و صاحب املاک و مستقلات در کشور خودش است.
به این صورت برند مادر میتواند رشد سریعتری نسبت با سایر مدل ها داشته باشد. همچنین میتواند با مدل مستر همسو شود به شکلی که جفت آنها در راستای یک هدف مشخص استفاده شوند.