در حال حاضر صنعت فست فود یکی از شکوفاترین صنعت فرنچایز مسترینگ در دنیا است.
برندهای بین المللی و حتی برندهای محلی که میخواهند در تمامی مناطق جغرافیایی گسترش پیدا کنند . صنعت فرنچایزینگ را انتخاب می کنند زیرا فرنچایز این امکان را به شما می دهد که کسب و کارتان گسترش پیدا کند.
فرانچایزهای بین المللی نقش غالب تری در بازار مواد غذایی دنیا و به ویژه خاورمیانه دارند. در روش Master Franchise، سرمایه گذاری به توسعه تامین کننده ، آموزش جهت حق امتیاز ،اینگونه ارزیابی موقعیت مکانی و هزینه مشاوره محدود می شود.
بر اساس توافق های انجام شده، شعبه بین المللی حق امتیاز را از برند مادر که تجارت را مدیریت می کند ، می گیرد. در واقع، شرکت مادر می تواند محل های فروش را خودش افتتاح کند(مکان را خودش خریداری کند، مثل مک دونالد که به غیراز فست فود در زمینه املاک از طریق شعبات خود هم فعالیت می کند) یا به وسیله حق امتیازهای فرعی که به نوبه خود تحت نظر برند تجاری Franchisor ( شرکت فرانچایز دهنده) باز می شود توافق می کند. در صورت وجود قرارداد بین آن ها ، نمایندگی براساس امتیازات خاصی ، برای مثال ، درصد مشخص از فروش ، حق برند یا فرنچایز را از حق برند فرعی دریافت می کند. برندهای معروف که از مدل دومینوز پیروی می کنند فرنچایز فست فودی هستند.
از آن جایی که فردی که تجارت را راه اندازی و اداره می کند یک متخصص است ، از ارتباط بهتری از فرهنگ آن محل برخوردار می باشد. دانش این موضوع عموما می تواند برای استفاده از منابع موجود در کشور تجارت مورد استفاده قرار گیرد.
این مسئولیت برای کمپانی مادر است که آموزش را به کارمندان رستوران ارائه بدهد. اگر حتی بعد از راه اندازی به آموزش نیاز باشد ، فرنچایزر موظف به آموزش دوباره نیروهاست.
فرنچایز دانش گسترده ای از کشور در مورد عملکرد طعم دهنده را دارد.
در مدل مالک ، برند تجارت را با سرمایه گذاری شخصی خود راه اندازی می کند. این شیوه تضمین می کند که برندها بر کار تسلط کامل دارند. این شیوه نیاز به سرمایه گذاری زیادی دارد و به همین علت مستعد ریسک مالی بالایی می باشد. در این شیوه شرکت مادر مسئول تمامی جنبه های کسب و کار مانند ایجاد تصویر تجاری ، تولید محصول ، بازاریابی، کنترل کیفیت و غیره می باشد.
در این شیوه یک برند با نام تجاری بین المللی و بزرگ تر با یک سرمایه گذار و یا نهاد محلی وارد مشارکت باهمدیگر می شوند. یکی از اصلی ترین اهداف این روش ریسک کمتر مالی دارد. شخصی که در خواست شراکت را به کمپانی مادر می دهد،اصولا شناخت بهتری نسبت به بازار محلی خودشان دارد، با ذائقه های افراد آشناست و املاکی در کشور خودش دارد. با توجه به این مورد برند مادر می تواند رشد سریع تری نسبت به روش های دیگر داشته باشد و این روش می تواند با مدل مستر همسو باشد. در صورتی که از هر دو روش در راستای یک هدف خاص استفاده شود.
در کل فرنچایز شیوه ای از کسب و کار است که طبق آن به شرکتی اختیار داده می شود که تولیدات شرکت دیگری را بفروشد و در قبال آن مبلغ مشخصی را دریافت کند که به این مبلغ فرنچایز گفته می شود.
فرنچایز در واقع یک شبکه ارتباطی بین کسب و کارهای مختلف و مستقل است که به هرکدام از این کسب و کارها اجازه می دهد تا تحت عنوان یک نام هویت تجاری مشترک فعالیت کنند و همه از یک نوع بازاریابی مشترک پیروی کنند.
در واقع فرنچایز یک راهبرد با هدف جذب و نگه داری مشتری است.تفکر فرنچایزینگ برپایه پرداخت به شخص دیگری برای استراتژی بازاریابی و استفاده کردن از نام اوست.
