توافقنامه فرنچایز به دو طرف احتیاج دارد. یک طرف تحت عنوان فرنچایز کننده و طرف دیگر تحت عنوان فرنچایز نامیده می شود. در واقع فرنچایزر صاحب یک نام تجاری (برند) است و حسن نیت خوبی دارد و قصد او این است که با سرمایه گذاری و مشارکت کمتر به دنبال فرصت هایی برای گسترش برند خود باشد. شخص فرنچایزی نیز کسی است که آماده سرمایه گذاری است و برای خرید حق امتیاز و استفاده از نام، علائم تجاری، فرآیندهای کسب و کار و فروش و محصولات موجود فرنچایزر که تمایل به همکاری دارد ، اعلام آمادگی کرده است.
در واقع فرنچایز یک کارآفرین نیست که خودش کاری را از ابتدا آغاز کرده باشد، بلکه یک تاجر هوشمند است که حق فروش محصولات شرکتی را گرفته است که از قبل به خوبی شناخته شده است و تقاضای بالایی برای عرضه دارد. فرنچایز و فرنچایزر می توانند یک شخص حقیقی و یا یک شخص حقوقی باشند و این بدین معناست که آن ها می‌توانند یک فرد، موسسه مشارکتی، شرکت تضامنی با مسئولیت محدود (LLP) و یا یک شرکت سهامی عام باشند.
اولین بار فرنچایز به عنوان یک مدل محصول-محور آغاز به کار کرد. با توجه به این مدل، نمایندگی مجاز به توزیع کالاهای آن نام تجاری(فرنچایزر) است. این مدل شبیه مدل تولید کننده-خرده فروش است. با این حال، فرنچایز برای به دست آوردن حق فروش کالاهای تجاری، ملزم به پرداخت هزینه و خرید میزان معینی از محصولات است. به طور معمول فرانشیز ها فقط محصولات فرنچایزر را به فروش می رسانند، اما توافقی وجود دارد که می توانند طی آن انتخاب کنند فقط محصولات مشخصی از آن نام تجاری را که برای آنها سودمند تر هستند را به فروش برسانند.
برای اولین بار مدل فروش فرنچایز به صورت توزیع محصول، توسط یک خواننده و کوکاکولا برای فروش محصولات خود در قرن نوزدهم آغاز به کار کرد. برندهای کوکاکولا، فورد و اکسون هنوز هم این مدل از فرنچایزینگ را به شرکای تجاری خود ارائه می‌دهند.
این مدل از فرنچایزینگ شامل اعطای حق تولید و فروش از جانب فرنچایزر به طرف فرنچایز می شود. البته فرنچایز ملزم به فروش کالا تحت علامت تجاری و نام برند شرکت فرنچایزر است. مدل فرنچایز تولید، بیشتر در صنایع غذایی و آشامیدنی، پوشاک و خودرو رایج است. به عنوان مثال برنده هایی از جمله CocaCola، Hyundai، Nestle از این نوع فرنچایزینگ استفاده می کنند.
در واقع مدل فرنچایز کسب و کار، نسخه تکامل یافته مدل فرنچایز توزیع محصول است. منتها در اینجا رابطه بین فرنچایز و فرنچایزر در مقایسه با مدل فرانشیز توزیع محصول، کامل تر است. فرنچایز نه تنها محصولات فرنچایزر را تحت عنوان نام برند فرنچایزر می‌فروشد، بلکه از قالب و روش های استاندارد خرده فروشی که شامل روش های تجارتی بصری، انتصاب کارکنان، اجرای فعالیت های بازاریابی و غیره است نیز پیروی می کنند. در عوض، آن ها از خدمات بازاریابی و کاربردی شخص فرنچایز کننده بهره می برند.
مدل حقوقی کسب و کار رایج ترین مدل فرنچایزینگ است. این نوع مشارکت در صنایع مختلف مانند انواع زنجیره های غذایی مختلف مانند McDonalds، Burger King، و … یا سایر زنجیره های خرده فروشی مانند Nike، Bose و … دیده می شود.
در یک توافق از نوع فرنچایز مستر ، فرانشیز کننده حقوق انجام برخی فعالیت های فرنچایزینگ مرتبط با برند را (از جمله انتصاب فرنچایزهای زیر مجموعه) در یک منطقه جغرافیایی خاص به فرنچایزر (فرانشیز کننده اصلی) می دهد. فرانشیز مستر از حقوق تجاری انحصاری در قلمرو مشخص شده برخوردار است و هیچ رقابت، مداخله یا حواس پرتی ای از جانب سایر افرادی که محصولات مشابه آن برند را می فروشند، برای فرنچایز ها وجود نخواهد داشت که این مساله در نهایت منجر به ROI (نرخ بازگشت سرمایه) آسان تر و بهتر برای آن ها می شود.
در واقع به دلیل وجود مزایای خوب فرنچایزینگ، خرید قرارداد فرنچایزینگ سرمایه گذاری، روشی امن تر نسبت به شروع یک کسب و کار از ابتدا است.
یک فرنچایز کننده از قبل زمان و پول زیادی را صرف ایجاد بازار برای محصول خود کرده است. نام آن برند قبلا در ذهن مشتریان جا افتاده است. یک فرنچایز با خرید مجوز فرنچایزینگ سود حاصل از فروش محصولاتی که در منطقه تقاضای خاص خودشان را دارند را نیز به دست می آورد. در واقع این سود به خاطر تقاضای موجود آن برند است و در این روش در مقایسه با این که اگر فررنچایز خودش یک کسب و کار را شروع کند امکان شکست کمتری برای او وجود خواهد داشت.
مدل عملیاتی برند یک فرآیند استاندارد شده است و فرانشیز باید به این استاندارها وفادار بماند و در واقع این با این روش اگر قرار بر این بود که فرانشیز کار و برندی را برای خود شروع کند و به مشکلاتی بربخورد، دیگر با این مشکلات رو در رو نخواهد شد.
خطر های احتمالی ای که ممکن است هنگام شروع فرنچایزینگ رخ دهند، نسبت به خطرات احتمالی ای که ممکن است در زمانی که خودتان کار خود را شروع کنید رخ دهند، کم تر است. در واقع فرنچایز از سرمایه گذاری های مالی ، رقبا، فرصت ها و تهدیدات آگاه است و فقط زمانی کسب و کار فرنچایزینگ را قبول می کند که احساس کند برای او سود آور خواهد بود. او می تواند قبل از شروع کسب و کار فرنچایزینگ خود، برخی اقدامات احتیاطی لازم مانند انجام تحقیقات مبوطه را نیز انجام دهد.
شروع و اداره یک شعبه جدید برای گسترش کسب و کارتان، به سرمایه گذاری زمان و سرمایه احتیاج دارد. مدل کسب و کار تحت فرنچایز به شما کمک می کند که نام برند را بدون محدودیت گسترش دهید. فرنچایزر نیز از طریق هزینه مجوز و حق الامتیازهای مداوم ماهانه / سه ماهه نیز پول کسب خواهد کرد. حتی مدل کسب و کار فرنچایزینگ به برند امکان توسعه و رسیدن به جاهایی که برایش دشوار بوده است را نیز می دهد.
حالا که به پاسخ سوالتان درباره این که فرنچایزینگ چیست رسیده اید، شاید علاقه داشته باشید که قراردادهای فرنچایزینگ برتر دنیا و یا مثال هایی در این ضمینه را بشناسید. در زیر می توانید لیستی از بهترین قراداد های فرنچایزینگ جهانی را ببینید:.
مک دونالد در دسته فست فود- دفتر مرکزی واقع در Oak Brook, Illinois
KFC در دسته فست فود- دفتر مرکزی واقع در Louisville, Kentuck
Burger King در دسته فست فود- دفتر مرکزی واقع در Miami, Florida
Subway در دسته فست فود- دفتر مرکزی واقع در Miami Springs, Florida
7Eleven در دسته فروشگاه های خرده فروشی- دفتر مرکزی واقع در Dallas, Texas
Hertz در دسته اجاره و لیزینگ- دفتر مرکزی واقع در Estero, Florida
Pizza Hut Plano در دسته رستوران ها- دفتر مرکزی واقع در Plano, Texas
Marriott International در دسته هتل ها- دفتر مرکزی واقع در Bethesda, Maryland
Wyndham Hotels and Resorts در دسته هتل ها- دفتر مرکزی واقع در Parsippany, New Jersey
Hilton Hotels & Resortsدر دسته هتل ها- دفتر مرکزی واقع در McLean, Virgini
انواع متد های فرنچایز مختلف در صنعت های متفاوت استفاده میشوند باعث پیشرف و سودرسانی بیشتر به اقتصاد کشور ها شده است.
برچسب ها:
